27 اکتبر 2023- آنالیزهای پس از کارآزماییVERTIS CV[1] نتوانستند توانایی ارتوگلیفلوزین(Steglatro- از مهارکننده های SGLT2) را برای کاهش بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی (HHF) در افرادی با کسرهای جهشی پایه (EF) بالای 60٪ نشان دهند. یافته های این مطالعه در مجله قلب اروپا در 21 اکتبر 2023 منتشر شد.

مهارکننده‌های کوترانسپورتر 2 سدیم-گلوکز (SGLT2) به طور مداوم خطر ابتلا به HHF را در بین افراد مبتلا به نارسایی قلبی (HF) با کسر جهشی کاهش می‌دهند. با این حال، اطلاعات زیادی در مورد اثربخشی درمان در محدوده ی کسرهای جهشی طبیعی یا بالاتر از آن (بیش از 60٪) وجود ندارد.

در کارآزمایی VERTIS CV، محققان به بررسی پیامدهای قلبی عروقی درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک (CV) با ارتوگلیفلوزین پرداختند. در این کارآزمایی، ارتوگلیفلوزین معیار عدم فرومایگی یا non-inferiority را برای نقطه پایانی اولیه حوادث نامطلوبCV ، نشان داد. با این حال، برای نقاط پایانی ثانویه، از جمله مرگ به دلیل HHF یا CV، مرگCV (به تنهایی)، و کامپوزیت کلیوی(مرگ کلیوی، دیالیز/پیوند، دو برابر شدن کراتین سرم) برتری نداشت. آنالیزهای ثانویه از پیش تعیین شده کاهش خطر قابل توجه 30 درصدی را در HHF اول و کل نشان داد. 24 درصد از شرکت کنندگان در کارآزمایی  VERTIS CV سابقه ی HF داشتند.

در تجزیه و تحلیل تعقیبی، دکتر Ambarish Pandey و همکارانش از مرکز پزشکی جنوب غربی دانشگاه تگزاس، اثرات ارتوگلیفلوزین را بر خطر HHF اول و کل در سراسر طیف EF قبل از کارآزمایی ارزیابی کردند.

کارآزماییVERTIS CV ، شامل 8246 شرکت‌کننده با سن بالای 40 سال بود. آنها به نسبت 1:1:1 به طور تصادفی برای دریافت ارتوگلیفلوزین 5 میلی گرم یا 15 میلی گرم در روز، یا دارونما با میانگین پیگیری 3.5 سال قرار گرفتند.

داده‌های مربوط به EF قبل از کارآزمایی از سوابق پزشکی با نزدیک‌ترین EF ثبت شده به تاریخ انتخاب تصادفی‌ شرکت کنندگان به‌دست آمد. اثرات درمانی ارتوگلیفلوزین در مقابل دارونما بر خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیلی اولین نارسایی قلبی و کلی با استفاده از مدل‌های کاکس تعدیل‌شده برای اولینHHF  و مدل‌های  Andersen-Gill برای کل HHF(یعنی اولین + مکرر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

محققان یافته های زیر را گزارش کردند:

· در گروه کلی، ارتوگلیفلوزین (در مقابل دارونما) به طور قابل توجهی خطر ابتلا به اولینHHF را کاهش داد(نسبت خطر=0.70)

· در تجزیه و تحلیل زیر گروهی توسطEF قبل از آزمایش، تعامل بین درمان وکسر جهشیبرای اولینHHF اهمیت نداشت. با این حال، قدرت ارتباط بین ارتوگلیفلوزین و خطر ابتلا بهHHF اول از نظر عددی در میان شرکت‌کنندگان باEF ≤ 45% بیشتر از سایر گروه‌ها بود(نسبت خطر=0.48).

· اثر درمانی ارتوگلیفلوزین برای اولین HHF در میان شرکت کنندگان باکسرجهشی بیش از 60 درصد(نسبت  خطر=0.72) با آنچه در گروه کلی مشاهده شد، قابل مقایسه بود.

· ارتوگلیفلوزین خطر کل حوادثHHF (RRیا نسبت نرخ0.70) را در گروه کلی کاهش داد.

· به نظر می رسد که اثر درمانی ارتوگلیفلوزین بر HHF کل، توسطکسر جهشی قبل ازکارآزمایی اصلاح شده است، با بیشترین فایده در میان افرادی با کسر جهشی مساوی یا کمتر از 45 درصد(نسبت نرخ 0.39).

· اثر درمانی ارتوگلیفلوزین بر HHF کل در میان شرکت کنندگان با کسرجهشی بیش از 60 درصد کاهش یافت(نسبت نرخ 0.68).

· یافته‌های مشابهی در اسپلاین‌های کوادراتیک محدود در سراسر یک EF پیوسته مشاهده شد، به طوری که ارتوگلیفلوزین خطر اولین HHF را به طور مداوم در سراسر طیف EF کاهش داد، اما اثر درمانی بیشتری برای کاهش کل HHF در بین افراد با EF پایین‌تر قبل از کارآزمایی (در مقابل بالاتر) داشت.

محققان گفتند: در مجموع، یافته‌های مطالعه ی ما نشان می‌دهد که اثر درمانی ارتوگلیفلوزین بر HHF که در آنالیزهای کلی نشان داده شده است، در آستانه‌های EF پایین‌تر قبل از کارآزمایی (کمتر از 45 درصد) شدید است و در آستانه‌های EF بالاتر کاهش می‌یابد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/cardiology-ctvs/news/sglt2-inhibitor-ertugliflozin-fails-to-prevent-hf-hospitalization-at-ef60-percent-vertis-cv-analyses-119295